سبکهای مختلف دلبستگی
این سبکها از ابتدای زندگی ما شکل میگیرد و ما در شکل گیری آنها دخل و تصرفی نداریم و بدون اختیار و انتخاب ما انجام میشود. با این دلبستگی است که کودکان میتوانند در کنار والدین خود احساس آرامش و امنیت داشته باشند و با آنها ارتباط برقرار کنند و از این رابطه به عنوان پایگاهی امن استفاده کنند.
با وجود این پایگاه امن، کودک با احساس امنیت و با خیال راحت به کشف جهان میپردازد. اما وقتی در جریان زندگی، والدین از عهده برقراری ارتباط و همچنین امنیت مداوم و پایدار کودک برای این دلبستگی ایمن برنیایند کودک با احساس عدم امنیت درونی وارد دوره بزرگسالی میشود و روی ارتباط کودک با دیگران در بزرگسالی اثر میگذارد.
این سبکها ابدی و غیرقابل تغییر نیستند چون مغز ما منعطف است و قابلیت انطباق پذیری دارد.
بنابراین شناختن این الگوها و انتخاب آگاهانه برای تکرار دائمی کاری بر خلاف آنها در نهایت مسیر جدیدی را برای ما خواهد ساخت. انواع الگوهای دلبستگی را نام میبریم، بررسی کنید که شما به کدام الگو دچار هستید؟
دلبستگی اضطرابی: این سبک به شکل نیاز دائمی به کسب اطمینان از عشق و علاقه دیگری و عدم طردشدگی خودش را نشان میدهد. این افراد به احتمال زیاد در محیطی بزرگ شده اند که برای مدتی از والدینشان دور شده اند یا دسترسی مداوم به آنها نداشته اند یا محبت و توجه مستمر از آنها دریغ شده است.
دلبستگی اضطرابی خودش را به صورت تمایل به راضی نگه داشتن دیگران نشان میدهد و فرد در بیان نیازهای عاطفی خودش مشکل دارد و برای اجتناب از بحث و دعوا و تعارض، به برآوردن نیازهای شخص مقابل میپردازد. تمرکز این شخص مدام روی این است که نگذارم شخص مقابل ترکم کند. این نیاز مداوم به کسب اطمینان از دیگری به شخص مقابل احساس کنترل شدن مداوم میدهد و همین باعث ایجاد تعارض میشود.
دلبستگی اجتنابی: نشانه های این دلبستگی بر عکس اضطرابی است. در این سبک با وجود نیاز انسان به برقراری ارتباط با دیگران، نزدیکی و صمیمیت باعث برانگیختن احساس خطر و ناامنی در فرد میشود. معمولا استقلال شدید در این افراد ایجاد حس امنیت میکند. این افراد برای ایجاد و نگهداری روابط تلاش میکنند اما همزمان احساس ناراحتی و آسیب پذیری و ترس را تجربه میکنند و به همین دلیل از نظر دیگران بی احساس به نظر میرسند چون این این برخوردهای اجتنابی با فقدان عشق و توجه به اشتباه گرفته میشود، اما باید درک کرد که اینها رفتارهایی هستند که زمانی به این شخص حس خوب داده است.
کسانی که دلبستگی اجتنابی دارند احتمالا در کودکی، والدینشان چه فیزیکی و چه احساسی برای برقراری ارتباط و پاسخ به نیازهای فرزندانشان در دسترس نبوده اند. اینکه این افراد نمیخواهند و نیازی به برقراری ارتباط احساس نمیکنند به این دلیل است که این افراد درگیر حصاری هستند که در کودکی به دور خود کشیده اند.
بر عکس دلبستگی اضطرابی که از لحاظ ضعیف بودن در اتکا به خودشان آسیب پذیر هستند این افراد از ایجاد صمیمیت در روابط نزدیک آسیب پذیر هستند.
ادامه دارد ...
